"Het grote, statige huis lag blinkend wit in de felle zon. Zelfs hier, in de schaduw onder de hoge bomen, die plechtig in twee rijen aan weerszijden van de lange oprijlaan stonden, was het vreselijk warm. Maria's jurkje plakte tegen haar hals. Zij had vanmorgen vroeg haar mooiste jurkje aangedaan, fris en helder, maar de lange treinreis had het smoezelig gemaakt. Maria keek tersluiks op naar haar moeder, die zoals altijd met kittige pasjes naast haar liep. Moeder scheen het niet warm te hebben. Koel en monter stapte ze voort, de grote koffer vol met Maria's eigendommen moeiteloos meedragend." Willy Balyon (1927-2000) vertelt in deze roman hoe zij haar tijd in het meisjesinternaat Vredestein heeft ervaren. Op tienjarige leeftijd werd zij, als gevolg van de scheiding van haar ouders, in het kindertehuis in Rotterdam geplaatst. Tot haar 16e jaar heeft zij haar jeugd in dat tehuis doorgebracht. Het verhaal maakt de tegenstrijdigheid duidelijk tussen hoe kinderen het strenge regiem in
