Marx was de meest gehate en de meest belasterde man van zijn tijd. Regeringen, zowel absolutistisch als republikeins, verwijderden hem van hun grondgebied. De bourgeoisie - conservatief of ultra-demoncratisch - wedijverde met elkaar wie hem het meest kon belasteren. Dit alles veegde hij terzijde alsof het een spinnenweb was, negerend, alleen antwoordend als een extreme noodzaak hem dwong. En hij stierf geliefd, vereerd en berouwd door miljoenen revolutionaire arbeiders - van de mijnen in Siberië tot Californië, in alle delen van Europa en Amerika - en ik durf te stellen; hij mag veel opponenten hebben gehad, maar hij had geen enkele persoonlijke vijand. Met deze woorden besloot Friedrich Engels, de dierbare vriend van Marx, de begrafenisrede voor Marx. Woorden die typerend zijn voor de man die vereerd werd als een held en verguisd als een dwaler. Wat waren die denkbeelden en waarom werden ze zo massaal gevolgd? En waarom waren er zoveel opponenten? Opvallend is dat Engels er ook
