MASTERIn een spiegelhal staat een dichter door een fotokistje te staren naar zelfportretten: de dichter als Ajax, als Rainer Fassbinder, als een Wiener Sängerknab, als een Uzi, als Zorro... Op de achtergrond doemt de gestalte op van een man met aan zijn rechterhand een zwarte vrouw. 'Wie dat wel mag zijn?' Tussen het geklik van de viewmaster loeien streepjes muziek. Filmfragmenten lichten op. Majestatisch exploderen de gedichten.... hoogstaande poëzie, met een dwingende toon en een indrukwekkend taalvermogen. Hij geeft blijk van een rijke eruditie.' A.M. Musschoot, juryverslag Paul Snoekprijs 1991'Prachtige, gifgroene poëzie.' Tom Engelshoven, OOR
