François Bon schreef zijn autobiografische roman Mechaniek naar aanleiding van de dood van zijn vader; monteur, garagehouder en Citroëndealer in de Vendée. Uit een montage van herinneringen, gesprekken en fragmenten uit nagelaten papieren rijst het beeld op van een gedreven, zwijgzame man, een held in de ogen van zijn zoon. De geschiedenis van deze vader valt samen met die van een tijdperk dat definitief voorbij is: Bon voert zijn lezer terug naar het Frankrijk van de wederopbouw waarin de vooruitgang gestalte kreeg in machtige tractoren en vernuftige personenauto's. De Dyna Z, de Panhard 24, de ID, de DS 19 - het zijn wonderen van techniek waarvan Bon in de werkplaats van zijn vader de geheimen doorgrondde. De roman Mechaniek vormt daarbij de inventaris van een ook in andere opzichten fortuinlijke nalatenschap: monteren en schrijven zijn immers zeer verwante, geduld en nauwkeurigheid vergende bezigheden. Bon ontving voor Mechaniek de Prix Louis Guilloux 2002.
