Tedere dieren, uitmiddelpuntige personages, verkleinwoordjes, vrolijkheid, ongerijmdheid. De gedichten in dit debuut van Martijn den Ouden ademen een enorme vrijheid. Ieder gedicht een luikje met verrassend uitzicht – maar verkijk je niet! Soms opent zich een afgrond, happen soldatenkaken lucht, slaan verlangens stuk op donkere grond.
