In de middeleeuwse ballade zingt Heer Halewijn "een liedje klein/en al die dat hoorde wou bij hem zijn/en dat vernam een koningskind/die om haar schoonheid zo werd bemind". Helemaal op het eind wordt er evenwel "een groot banket" gehouden, en wordt "het hoofd op tafel gezet". Patrick Bernauw raakte gefascineerd door het verhaal van Halewijn, de oer-versie van Blauwbaard, en ging op zoek naar de wortels van de mythe. Aan de hand van een archetype daalde hij af in het collectief onbewuste, en vond daar uiteindelijk de tragische figuur van de zanger Orfeus. Is dit een dichtbundel, een essay, een griezelverhaal? Wellicht zijn deze "Memoires van Heer Halewijn" dat allemaal tegelijk... Patrick Bernauw raakte bekend met zijn historische faction thrillers, maar debuteerde eigenlijk als dichter. Zoals hij in zijn proza al eens poëzie binnen smokkelde, past hij nu de technieken die hij toepaste in zijn proza ook toe in deze magisch-realistische griezelgedichten...
