HISTORISCH STANDAARDWERK OVER PERSPECTIEF Met een oog op oneindig Een geschiedenis van de samenhang tussen zien, perspectief en schilderkunst door Jan Smits met een bijdrage over 'Perspectief als verteltechniek' van Gerard Rooijakkers Het streven van vele generaties kunstenaars om in hun schilderijen de illusie van ruimte en nog liever diepte te verkrijgen, resulteerde in een methode om betrouwbare afbeeldingen te kunnen maken. Deze werkwijze, of beter gezegd zienswijze, is men p e r s p e c t i e f gaan noemen. Plinius vertelt reeds in zijn Naturalis Historia over schilders die de optische illusie in hun schilderijen zo groot wisten te maken dat vogels en zelfs collega's zich in de echtheid van de afbeelding vergisten. Systematische aandacht voor de perspectief begint in de vijftiende eeuw bij kunstenaars, die zich al gauw in gezelschap weten van wiskundigen. Daarna wordt het een vast onderdeel in de boeken van architecten. In de moderne kunst vanaf het eind van de negentiende eeuw
