De teksten in dit boek zijn door de jezuïet Jan van Kilsdonk (1917) zelf uitgekozen en karakteristiek voor zijn ontwikkeling bij het stijgen der jaren. Hij zegt er zelf over: 'Ik preek natuurlijk wel zo nu en dan, maar niet vanuit een voorgegeven leer. In mijn preken roep ik, in een bescheiden bijbelse inkleding, beelden van mensen op. Mijn nalatenschap in preekjes is nauwelijks van enige waarde, en kan me dan ook niets schelen...'
