De midwinterfeesten en -gebruiken van Sint Lucia tot Driekoningen stonden niet alleen in het teken van vergaan, sterven, duisternis en van de verstarde natuur, maar ze waren vooral feesten van de (weder)geboorte, van de zegepraal van het leven op de dood, van de terugkeer van het zonlicht, van het zinvolle en gemeenschappelijk beleven van het natuurgebeuren. De auteur weet veel van de midwintergebruiken terug te voeren op riten uit de Indo-Europese oudheid. Eerder verschenen er boeken van Aat van Gilst over volksfeesten en -gebruiken, onder andere bij Uitgeverij Aspekt: Midzomer in Europa en Van Sint Margriet tot Sint Katrien. Met de Midwinterfeesten zet de auteur zijn werken over de seizoengebruiken voort.
