Sara Moone heeft in zo veel pleeggezinnen gezeten dat ze de tel is kwijtgeraakt. Zo te zien zijn de Huddlestons nog een graadje erger dan alles daarvoor. Nog even, dan is ze zestien en eindelijk vrij. Ze is niet van plan om zich, voordat het zover is, ergens thuis te gaan voelen of, erger nog, zich aan iemand te hechten. Maar een klein jongetje doorbreekt haar pantser en ondanks haar voornemen, raakt ze betrokken bij de levens van de mensen rondom haar.
