Het enorme succes van de wetenschap, de emancipatie van het individu en de opkomst van de burgermaatschappij kunnen niet goed begrepen worden zonder hun negentiende-eeuwse wortels te kennen. Die wortels liggen in de veelkleurige en vaak radicale filosofie van die tijd. Romantische denkers als Novalis, Fichte en Hölderlin verheerlijken in hun werk het individu en de kunst. Zij staan lijnrecht tegenover de grote systeembouwers Hegel en Marx, die niet minder dan de gehele mensheid wilden bevrijden. Ook Auguste Comte en John Stuart Mill dragen een rotsvast geloof in wetenschappelijke en sociale vooruitgang uit. Aan de andere kant van het filosofische spectrum bevinden zich scherpzinnige en welbespraakte critici als Schopenhauer, Nietzsche en Kierkegaard, visionaire denkers die de gevolgen van dat ongebreidelde vooruitgangsgeloof voorzagen.Désanne van Brederode koos voor deze bloemlezing teksten van de belangrijkste negentiende-eeuwse denkers waarin hun twijfels en zekerheden, hun
