Je eerste auto vergeet je nooit meer. En het eerste ritje zal altijd het mooiste blijven – ook als er beren op de weg zijn. Opa had iets voor me meegebracht. 'Voor jou!' zei hij. Een hoop roest. Maar je kon zien dat het ooit een auto was geweest. Een kinderauto. Klein dus. Precies mijn maat! 'Diesel of super?' vroeg ik aan opa. En opa zei: 'Zweet.' Opa hield wel van een grapje. Het was een trapauto.De hoofdpersoon uit dit nieuwe verhaal van Schössow (bekend van Moet dat nou zo?!? Het verhaal van Elvis, waarvoor hij de Deutsche Jugendliteraturpreis ontving) wil heel graag een auto. Een trapauto. En eindelijk is het dan zo ver: opa brengt er een mee. Er moet nog wel het nodige aan geschuurd, geplamuurd, gelakt, geschroefd en gehamerd worden, maar dan is de rode snelheidsduivel klaar. Nog even leren om achteruit in te parkeren en wat al die verschillende verkeersborden betekenen, en dan kan onze held op stap. Met zijn kleine broertje op de achterbank begint hij aan zijn eerste tocht.
