We groeien allemaal op met rijmpjes en versjes. We worden ermee in slaap gewiegd op moeders arm, we hobbelen erbij op vaders knie. Als kinderen groter worden, geven ze versjes aan elkaar door, vooral bij het spelen: aftellen, ballen, schommelen, enzovoort. Volwassenen hebben daar geen invloed op. Daardoor zijn hier de meeste verrassingen te vinden, zoals het springversje waaraan deze bundel zijn titel ontleent: 'Mijn moeder heeft de pee aan mij / en ik weet al lang waarom: omdat ik met een jongen vrij / die woont in Amersfoort.' Eeuwenlang zijn deze volkskinderrijmen mondeling overgeleverd. Pas in de negentiende eeuw werden ze door verzamelaars genoteerd. Het bekendste voorbeeld is J. van Vloten met zijn 'Nederlandsche baker- en kinderrijmen' (1871- 1872). Tegenwoordig kennen we vooral kleine boekjes met rijmpjes 'voor moeder en kind'. Deze bundel heeft een ander karakter. Uit alle Nederlandse en Vlaamse bronnen heeft Anne de Vries 450 rijmen gekozen die lezers van nu kunnen
