Ebel en Joris zijn ogenschijnlijk twee gewone jongens, maar niets is minder waar. Door hun fysieke en mentale beperkingen hebben ze voortdurend zorg nodig. Via mail schrijven hun moeders hun onmacht, verdriet, angst én blijdschap van zich af. Het resultaat is een ontroerende briefwisseling tussen twee moeders die voor hun kind grenzen verleggen, en eerlijk en vol humor getuigen over het loodzware, complexe, bijzondere en geweldige leven met een zorgintensief kind.
