Mohamed Rabbae verwierf in de jaren tachtig bekendheid als voorman van wat toen nog het Nederlands Centrum Buitenlanders heette. Hij was voor GroenLinks de eerste allochtone lijsttrekker van een gevestigde politieke partij. En later was hij één van de eersten die aangifte deed tegen het racisme van PVV-leider Wilders. Daarmee gaf hij stem aan wat er leeft onder velen in Nederland. Voor jongere Marokkaanse-Nederlanders is hij een rolmodel. Maar ook voor veel andere Nederlandse burgers staat Rabbae model voor een positief geluid. Hij gaf tientallen jaren een stem aan mensenrechten in binnen- en buitenland. In dit boek geven acht politici, wetenschappers en activisten hun visie op Rabbae's werk door de jaren heen. Ze toetsen zijn ideeën aan de politieke actualiteit van vandaag. De buitenlanders van toen zijn medelanders geworden. Maar grote groepen dreigen door de politieke verharding van de laatste jaren alsnog buitenstaanders te worden. Een tegengeluid is nodig. In de woorden van
