Cees Nooteboom is al decennialang eilandbewoner. Op zijn Menorca is het klimaat zacht, de flora tropisch en bestaat de bodem uit kalksteen en vulkanisch sediment - het is een heel andere omgeving dan het Schiermonnikoog waar hij aan 'Monniksoog' begon. Maar toch ademt de poëzie die hij op het Waddeneiland schreef iets mediterraans, iets klassieks uit. In 'Monniksoog' zien we een schrijver op het toppunt van zijn kunnen, een schrijver die van zijn persoonlijke fascinaties (eilanden, schelpen, reizen, filosofie) en verleden een universeel, archetypisch verhaal weet te creëren. 'Monniksoog' is te lezen als een bundeling van drieëndertig losse gedichten, maar ook als één enkel gedicht over een dichtersleven, over een oereiland, en over de - misschien wel Oosterse - verstilling die je kunt aantreffen op duin, strand en schelpenpad. 'Nootebooms zinnen lezen alsof je op een landweg langzaam een heuvel afdaalt, met alle tijd om het landschap in je op te nemen. Zo perfect helder, zo
