De tekenaar, schilder en beeldhouwer Cor Hund (Amsterdam 1915) behoorde met Wessel Couzijn en Piet Esser tot het selecte groepje wonderkinderen van professor Jan Bronner in de beeldhouwklas van de Amsterdamse Rijksakademie. Hund begon zijn loopbaan als schilder, maar dat ging hem zo makkelijk af dat hij met zijn keuze voor de beeldhouwkunst hoopte een nieuwe weg te kunnen inslaan. Zijn gouden Prix de Rome van 1947 resulteerde in een serie belangrijke opdrachten en zijn benoeming tot hoogleraar aan de Rijksakademie. Voor Hund bleef de geabstraheerde figuratie een onuitputtelijk werkterrein maar door zijn perfectionistische inslag werd het werken aan opdrachten op den duur ondraaglijk en trok hij zich steeds verder terug uit het openbare leven. Een atelier vol onuitgevoerde ontwerpen getuigt van de bijzondere strijd die hij heeft gevoerd. Met de recente aankopen van zijn tekeningen en schilderijen door het Rijksmuseum en het Joods Historisch Museum beleeft de thans negentigjarige Hund
