Alex Callahan is als televisiecorrespondent in alle uithoeken van de wereld geweest om verslag te doen van de vreselijkste rampen. Maar op een schijnbaar rustige zomermiddag is hij niet langer alleen toeschouwer van de duistere kant van de wereld. Zijn zes jaar oude tweelingszoons verdwijnen op klaarlichte dag. Ieder spoor ontbreekt, tot Callahan een telefoontje krijgt. Aan de andere kant van de lijn is een beklemmende stilte te horen, dan een langzame , regelmatige ademhaling, en een klagende, bekende kinderstem – ‘Papa?’
