Tegen het einde van die zomer maakte ik een lange tocht door de woestijn. Ik had al mijn spullen laten opslaan in een citybox en dagen achter elkaar reed ik door, tot midden in de eindeloze ruimte de motor van mijn auto het begaf. In paniek begon ik te lopen, maar dat had ik misschien beter niet kunnen doen, want na onbepaalde tijd verzwikte ik pijnlijk mijn voet. Ik viel neer op de rotsige grond en schreeuwde het uit. Gelukkig kwam ik later, eenzaam liggend in de nacht, langzaam weer een beetje bij zinnen. Ik keek omhoog naar de donkere sterrenhemel en dacht: geestelijke vooruitgang mag immers ook best iets kosten. Alles is niet altijd gratis.
