In de talloze voorstellingen van muziek die in de zestiende en zeventiende eeuw in de Nederlanden werden vervaardigd, zijn enkele categorieën met zinnebeeldige inslag te onderscheiden. Door middel van muziekinstrumenten of verbeelde muziekbeoefening werd bijvoorbeeld het ideaal van harmonie in menselijke betrekkingen uitgedrukt, in het bijzonder in huwelijks- en familieportretten en in huwelijksallegorieën. Instrumenten en hun bespelers konden ook gestalte geven aan het vermogen van muziek om zwaarmoedigheid te verdrijven, maar tevens zinspelen op het zintuig ‘gehoor’, op erotiek en seksualiteit en tenslotte op ‘vergankelijkheid’. In deze publicatie beschrijft Eddy de Jongh de fascinerende geschiedenis van de betekenissen van muziek in de Nederlandse schilder- en prentkunst tussen omstreeks 1500 en 1700.
