Mijn huis is nergens meer is opgebouwd uit een aantal thema's die kenmerkend zijn voor het oeuvre van Paul de Wispelaere, zoals het conflict tussen mythe en geschiedenis, de samenhang van erotiek en natuurbeleving, en de woede om de stelselmatige vernieling van het milieu. Het is ook het poëtische, sterk lichamelijke verhaal van de herinnering, waarin aan de wisselwerking tussen fictie, beeldvorming en realiteit een intrigerende rol wordt toebedacht.
