Jaren later, ik was toen al negentien of twintig, zag ik hem weer in Scheveningen voor het eerst optreden in Shaffy Chantant, een programmasamengesteld uit klassieke muziek, poëzie en liedjes. Een levend mozaïek aan versjes over het tweelinggevoel: de liefde en het verdriet.Het ontroerde me diep. Na afloop ben ik blijven wachten om hem te zeggen hoe mooi ik het vond, hoe mooi ik hem vond. Er was geen doorkomenaan. Mensen dromden om hem heen. Ik heb er een tijdje naar staan kijken en ben toen naar huis gegaan met een vlammetje van binnendat hij had aangestoken en dat nog altijd brandt.
