De droom van elke historicus is de ontdekking van een vergeten handschrift. Roelof van Gelder deed zo'n vondst: de autobiografie van Georg Naporra (1731-1793), een boerenzoon uit Oost-Pruisen, die na zijn schooltijd en een reeks mislukte baantjes, onder andere als koopmansknecht en lakei, aanmonsterde bij de voc. Nadat Naporra vier helse jaren als matroos in Azië had gevaren, keerde hij terug naar Europa en deed hij op papier verslag van zijn rusteloze leven. Dankzij dit verhaal, 250 jaar geleden geschreven en nooit eerder bestudeerd, en uitvoerig archiefonderzoek in Nederland, Duitsland en Polen heeft Van Gelder Naporra weer tot leven weten te wekken. Hij reconstrueerde diens milieu en denkwereld, achterhaalde de levensloop van tientallen mensen met wie Naporra omging en geeft met deze biografie inzicht in de onderkant van de vroegmoderne samenleving van Europa. Door Van Gelders even precieze als beeldende stijl wordt de lezer meegetrokken in de wereld van het sobere Oost-Pruisen,
