Dit boek behelst een helder en overtuigend geschreven argumentatie ten faveure van een actuele waardering van het normatieve aspect van de klassieke natuurrechtsleer. Dit normatieve denken staat haaks op de postmodernistische mainstream-filosofie van de onbeperkte relativering, en is daarom een nieuwe aanzet. Cliteurs redeneertrant is er op berekend ook diegenen te overtuigen die weinig of niets moeten hebben van de normatieve elementen van het natuurrecht. De manier waarop hij dit wezenlijk normatieve aspect van het natuurrecht over het voetlicht brengt, komt heel modern en eigentijds over. In dit zestien jaar geleden geschreven werk houdt Cliteur zijn seculiere optie nog open, terwijl hij die nu als min of meer vanzelfsprekend poneert. Hij is in dit boek bijvoorbeeld in een waarderend gesprek met belangrijke christelijk geïnspireerde rechtsfilosofen en denkers, met name van de Vrije Universiteit te Amsterdam. Naast de inhoudelijke betekenis van dit werk op zichzelf, ligt het belang
