In dit indringende boek beschrijft Carolien Roodvoets de gevolgen van een onveilige jeugd en de verwerking daarvan. Het boek prikt de fabel door dat ouders per definitie hun kinderen liefhebben. Niet (kunnen) houden van je kind is een onderwerp waar niet of nauwelijks over gesproken wordt - niet door de ouder(s), maar ook niet door het verwaarloosde kind zelf, dat de illusie van liefde nodig heeft om te kunnen overleven. Niemandskinderen laat zien dat ouders kinderen vaak gebruiken voor hun eigen welzijn. Het kind krijgt een zware rol toebedeeld in het kwetsbare huwelijk van zijn ouders en draagt zo bij aan het gezins-evenwicht. Kinderen worden de steunpilaren van hun ouders in plaats van dat zij zelf steun ontvangen; zij groeien op in een priv orlogsgebied en proberen te overleven. Eenmaal volwassen geworden kun-nen Niemandskinderen hun draai in het leven vaak niet vinden. Ze verdwalen in Niemandsland en verdrinken daar voorgoed, of... ze gaan hun traumatische geschiedenis verwerken.
