Is er dan niets aan de hand? Zingt de toekomst al in euroland? Zullen we blijven zwellen en zwellen zoals we dat nu al tientallen jaren van de stervende eeuw aan het doen zijn, innig tevreden onze eigen volvette omvang beschouwend en prijzend? Ook in dit boek schrijft Geert van Istendael scherp en woedend over wat hem verontrust, zeg maar wat hem pijnigt, over Europa, over zijn vaderland België, dat hij bemint en haat tegelijkertijd, over zijn stad Brussel en over die andere biotoop, de literatuur. Wie zijn soms genadeloze, soms grappige, maar altijd compromisloze Bekentenissen van een reactionair (1994) las en bij ieder hoerageroep over nieuwe veroveringen van wetenschap en economie automatisch denkt: Anders is niet beter(1996), zal deze Nieuwe uitbarstingen voor geen prijs willen missen.
