Toen hij negentien was, begon een jongen uit Groningen die zich Max.Dendermonde noemde gedichten in tijdschriften te publiceren. Spoedig verscheen zijn eerste dichtbundel, die in de loop van een lang en bont leven gevolgd zou worden door vele romans, documentaires, reisbeschrijvingen en daartussendoor ook altijd nog dichtbundels. Dichten is voor Dendermonde een noodzaak gebleven. Hij publiceerde zestien dichtbundels. Nu, bij zijn tachtigste verjaardag, komt hij* met zijn zeventiende. Het is een mooie, zeer gevarieerde bundel, waarin de tijdelijkheid van het menselijk bestaan een voornaam motief is. Dendermonde, die voor hete vuren heeft gestaan, en die van jongs af veel verlies te verwerken heeft gehad, laat een uiterst authentieke toon horen: verbale muziek met een milde gehardheid. De wat hoekige, vechterige stijl van zijn laatste bundels is verlaten.
