Will Baker ontdekte tijdens haar huwelijk dat haar man leed aan het Asperger-syndroom. Zij besloot om haar verhaal in boekvorm te laten verschijnen voor (toekomstige) lotgenoten omdat zij vind dat de hulpverlening tekort is geschoten: "Wat zoveel lotgenoten is overkomen en mij bijna, mag nooit meer gebeuren." Zij schrijft haar ervaringen op in de vorm van brieven aan haar man. Daarin schrijft ze over zichzelf, de start van hun relatie, hun gezinsleven, de gevolgde therapieŽn, haar familie en de familie van haar man. Ook haar dagboek met een briefwisseling met een lotgenoot krijgt een plek in haar boek. Haar boek eindigt met een verslag van haar aanklacht, het verweerschrift van de psychiater en de conclusie van de hoorzitting.
