Militaire dienstplicht anno 1963 tijdens de strengste winter van de eeuw, en de methode van de auteur om afgekeurd te worden. Ergens tussen Hoogerheide en de legerplaats stopte de bus voor iemand, die zich soepel omhoogtrok aan de stang naast de op een bolknak kauwende chauffeur. De lifter met een stierennek was in gevechtstenue. Hij droeg tot hoogglans gepoetste donkerbruine veter-laarzen en had het soort gezicht waar je scharen en messen op kon slijpen. Het had me niet verbaasd als deze steunpilaar in de strijd tegen de communistische wereldrevolutie had verteld dat hij telefoonboeken doormidden scheurde om zijn conditie op peil te houden. In plaats daarvan werd ons toegebeten dat we vanaf nu onder de krijgstucht stonden. Wat dat precies inhield zou ons hoogzwangere huismussen spoedig duidelijk worden gemaakt, klonk het in krasse bewoordingen, waarvan hoofdzakelijk de klinkers herkenbaar waren. Ik wist niet wat me boven het hoofd hing, maar nu werd het menens. Ik moest me gaan
