Bart Plouvier heeft 'de vijftigste breedtegraad' bereikt. Tijd om stil te staan en om te kijken. Liefde, vergankelijkheid, rusteloosheid, de zucht naar het onvindbare, het onmetelijk verlangen zijn terugkerende thema's in zijn poëzie. Het terugblikken wordt een hortend lezen van de jaren, vervuld van vertwijfeling en melancholie.
