Alleen de solitaire reiziger komt ver. Louis-Ferdinand Céline heeft het gezegd. Jos Kool heeft het gedaan. Hij kwam in ruim veertig landen. In drie dagen daarvan woedde een burgeroorlog. Hij ging naar Fiji, West-Samoa en Tonga, plekken waarvan niet iedereen weet waar je ze zoeken moet. De Filippijnen, Thailand, Sri Lanka, India, Nepal, Indonesië, dikwijls meerde malen, liefst op zoek naar natuurvolkeren. Hij voer op zee, naar Japan. Al dat is decor voor een international damtoernooi in Spanje waaraan hij deelnam, tussen grootmeesters. Kool kijkt goed en leeft zich in. Empathie is zijn sterkste punt. Hij noteert genadeloos, met sluipende humor, maar zonder cynisme. Ook over zichzelf neemt hij geen blad voor de mond. Deze verhalen zijn een must voor een ieder die trekt naar verre, onbekende oorden. Of het nu als minister van Buitenlandse Zaken, als soldaat, als ontwikkelingswerker, als toerist die meer wil dan lol en mooie foto's of als armchair traveller die liever thuisblijft, maar
