De gevangene Kulterer, die uit de discipline van de gevangenis, waar hij verhalen schrijft, in de hopeloosheid van de buitenwereld gestoten wordt; de landeigenaar die, als er in het paviljoen onder zijn regie een stuk zou worden opgevoerd, zelfmoord pleegt; en de broer en zus die naar de boomgrens reizen, waar alles ophoudt te bestaan en elke vorm van leven bedreigd wordt. In de drie verhalen van Op de boomgrens (1969) is van misnoegen geen sprake, althans niet expliciet. De schrijver is met zijn personages begaan, zonder ook maar een spoor van sentimentaliteit. De boomgrens is te zien als een pijngrens, waarop het leven nog maar net uit te houden is. Bernhard op z'n sterkst. Thomas Bernhard (1931-1989) was een roemrucht en vernieuwend Oostenrijks auteur van proza, poëzie, toneel en egodocumenten. Zijn macabere humor, zwartgalligheid en vooral zijn anti-Oostenrijkse scheldkanonnades maakten hem geliefd en gehaat. Na de première van zijn laatste toneelwerk Heldenplatz werden tonnen
