"Op pauwenkussens zacht" is een gedurfd en ontroerend eerbetoon aan de zo geliefde echtgenoot alsmede een stilistisch en compositorisch topstuk. Cartens' gedichten zijn gebeden van nu. In navolging van Wallace Stevens weet de rouwende dichter dat het aan de poëzie is om een alternatief te bieden voor een religie zonder nog bestaande God, wiens afwezigheid immers niets verandert aan de menselijke behoefte aan geloof en hoop.
