Marinus Koelewijn is vijftien jaar als zijn moeder hem in vertrouwen vertelt dat zijn vader Pieter Koelewijn kort na hun trouwen een tijd in de gevangenis heeft gezeten, veroordeeld voor een ernstig zedenmisdrijf. Hals over kop heeft hij met vrouw en kind het Westland verlaten. Marinus ontwikkelt aan de hand van die summiere informatie en wat hij zelf nog ontdekt een beeld van de aard van de misdrijven en de zwaarte van de straf. Met die kennis moet hij zien te leven. Hij ontwikkelt een diepe afkeer jegens zijn vader, zeker als die ook nog aan de drank raakt en zijn gezin gaat verwaarlozen. Zijn moeder daarentegen gaat hij steeds meer bewonderen om haar levenskracht, haar tolerantie en zorg voor het gezin. Vader Koelewijn vervreemdt van zijn gezin en sterft door niemand betreurd. Na vijfenzestig jaar gaat Marinus als tachtigjarige op zoek naar de werkelijke feiten en doet dan een uiterst verrassende ontdekking. Kan hij zijn vader na zo veel jaar nog rehabiliteren? Weet hij ook alles
