Om Sociotechniek in de praktijk te brengen is in de jaren tachtig de benadering van Integrale Oragnisatie-Vernieuwing (IOV) ontwikkeld. In 'Opnieuw leren organiseren' blijkt dat deze benadering in de praktijk maar gedeeltelijk effectief is en een theoretische aanvulling behoeft. Een analyse met behulp van de recent ontwikkelde leernetwerktheorie laat zien dat organisatieleden bij IOV te weinig leerkansen krijgen. Dit belemmert hen om zelf actie te ondernemen in de gewenste richting. Voorgesteld wordt om de sociotechnische Netwerk ontwikkeling (SNO). Bij deze benadering passende initiatieven zijn in de veranderpraktijk al volop te vinden. Dit proefschrift geeft daar een theoretische ruggesteun aan.
