'Hoe ziet een goede mens eruit?', vraagt Murdoch. Dat is niet de eenzame mens die geheel vaart op de eigen wil. Het goede komt niet zozeer uit onszelf, maar we hebben beelden nodig die ons het goede aanreiken, telkens weer en telkens anders. Geïnspireerd door uiteenlopende bronnen als het denken van Simone Weil, de toneelstukken van Shakespeare en de schilderijen van Piero della Franscesca zoekt Murdoch naar zulke beelden, waarin de mens zich tot anderen verhoudt en tot de werkelijkheid om zich heen; daarin schuilt volgens haar een absolute werkelijkheid: het Goede.
