Karel van de Woestijne (1878 - 1929) staat samen met J.H. Leopold en P.C. Boutens in de literatuurgeschiedenis te boek als een representatieve vertegenwoordiger van het symbolisme in de Nederlandse letterkunde. Hij gold in zijn tijd als een der grootste dichters in het Nederlandse taalgebied, met een unieke, melancholisch zingende stem en een ongeëvenaarde rijkdom aan klank en ritme. Zijn poëzie klinkt door bij zulke uiteenlopende dichters als Martinus Nijhoff, J.C. Bloem en Gerrit Kouwenaar. Van de Woestijnes publieke leven beslaat ook de historische periode van de Eerste Wereldoorlog, bezetting en bevrijding, waarover hij vanuit Vlaanderen aan Nederland berichtte. Zijn omvangrijke correspondentie vormt niet alleen een dankbare bron voor de biografie van Karel van de Woestijne, maar bevat tevens alle elementen voor een pregnant tijdsbeeld.Over beide aspecten, de historische figuur en de dichter, verhaalt een keur van Nederlandse en Vlaamse essayisten, dichters, historici en
