Onbekend WO IIVerwondering, en dan de drang om andere mensen daarin te laten delen. Dat is wat Benedict Janssen ertoe bracht om dit boek te schrijven. Wat hij las was soms zo weinig geloofwaardig, dat andere bronnen werden geraadpleegd. Het kon toch niet waar zijn dat de Geallieerden precies wisten wanneer en waar de Duitse para's zouden gaan landen op Kreta, maar toch verloren? Is er echt geen enkele Bulgaarse Jood destijds gedeporteerd?Janssen, van huis uit advocaat, beseft terdege niet de autoriteit te kunnen uithangen op het gebied van 'military history'. Maar toen hij een aantal boeken had gelezen over de slag om Kreta, vanuit zowel Engels als Duits perspectief, kwam hij al schrijvend en schrappend tot zijn eerste verhaal, dat in zijn beleving een kritische toets van historici kan doorstaan. Na Kreta volgden andere onderwerpen, die allemaal betrekking hebben op WO II, en met verwondering als gemene deler.De verschillende verhalen maken het boek geschikt om even weg te leggen. Dus
