Toen ik - ter voorbereiding van het nieuwe boek over de geschiedenis van Nederland in de jaren 188O-1919 - het majestueuse proefschrift van Puchinger over Colijn en het einde van de coalitie in handen kreeg, las ik in diens voorwoord dit kwatrijn, waarin de oude Perzen geschiedenismakers en geschiedschrijvers de raad geven "schone verhalen" achter te laten. Het wijze advies is niet gevolgd door de eerste categorie. Het broddelwerk van politici en militairen, prelaten en bestuurders heeft meer de annalen gevuld dan wat zij aan goede werken hebben gedaan. Helaas is naar de wijze raad ook niet door de annalisten geluisterd. Veel van hen schrijven over gecompliceerde zaken in gecompliceerde zinnen. Het meest tragische is dat de gildebroeders die belast zijn met het evoceren van het verleden voor geïnteresseerden en voor de opgroeiende jeugd, aan de hand lopend van Haagse en Zoetermeerse "menswetenschappers", niet "het schone verhaal" schrijven, maar een onverteerbare brei produceren,
