Gnosiskenner Gilles Quispel keerde met deze beschouwing over leven, werken en invloed van de tweede-eeuwse gnosticus terug naar zijn eerste wetenschappelijke liefde: Valentinus, volgens Quispel ¿de grootste gnosticus van de oudheid¿. Quispel beschrijft de carrière van Valentinus (ca. 100-160 na Christus), die nog bijna Bisschop van Rome was geworden maar het moest afleggen tegen de kandidaat van een concurrerende christelijke factie, Paus Pius I. Volgens de kerkvader Tertullianus verspreidde Valentinus vervolgens uit nijd de gnostische ketterij. Quispel toont aan waarom deze aantijging ongeloofwaardig is: Valentinus is waarschijnlijk al eerder, in Alexandrië, waar hij immers filosofisch werd geschoold, in aanraking gekomen met het gnosticisme. De leer van Valentinus, haar oorsprongen en haar overeenkomsten met de hermetische leringen komen uitgebreid aan bod. Het boek biedt tevens twee integrale vertalingen van de hand van Quispel van Valentiniaanse gnostische teksten, met uitleg:
