Vanaf het moment dat bij zijn moeder Alzheimer is geconstateerd, schetst Jan Boon in achtentwintig korte verhalen hoe de persoonlijkheid en waardigheid van zijn moeder in de jaren die volgen overeind blijven. Tegen de achtergrond van haar gedrag wordt zichtbaar hoe de ziekte zich ontwikkelt en hoe langzamerhand boosheid en weerstand overgaan in acceptatie en berusting. De verhalen zijn met warmte en verwondering geschreven. De zachte, lichtvoetige humor en de heldere manier van schrijven, maken het tot een prettig leesbaar boek.
