Het SCP voerde gesprekken met bijna veertig mannen en vrouwen die informele zorg verlenen. In vier bijeenkomsten vertelden zij wie zij zijn, wat ze voor hun hulpbehoevende partners, ouders of vrienden doen en hoe hun dagelijks leven eruit ziet. Hulpverleners blijken heel verschillend aan te kijken tegen de hulp die zij bieden. De geïnterviewden zijn gekarakteriseerd als: de aanpakker, de boze helper, de beruster, de onmisbare helper en het type bij wie het zorgen in het bloed zit. Deze verschillen worden geïllustreerd aan de hand van verhalen van de hulpverleners zelf. Bijzondere aandacht gaat uit naar verschillen tussen mannen en vrouwen. In het boekje geven we ook aan wat lokale beleidsmakers en professionals kunnen leren van deze verscheidenheid in de zorgverlening. Bijvoorbeeld: bewaakt de persoon die het zorg verlenen als tweede natuur heeft wel haar grenzen? Wat bezielt de boze mannelijke hulpverleners? Welke ondersteuning wenst de aanpakker? Hoe onmisbaar is de onmisbare
