Lydia Dalmijn publiceerde in 1955 op aanraden van Vasalis en Bertus Aafjes haar eerste bundel Langs het blauwe glas bewegende. In 1980 verscheen haar tweede bundel Het lijkt op wuiven onder redactie van Ad den Besten. Zij publiceerde in literaire bladen als Wending en Libertinage en, met grote regelmaat, in Roodkoper. Tekens van de wind is haar derde bundel. Lydia Dalmijn vertaalde Zweedse gedichten en stelde de bloemlezing met Zweedse poëzie Vanzelfsprekend Natuurlijk (1984) samen, waaraan ook Bernlef een bijdrage leverde. Van haar hand is eveneens de vertaling van het verzamelwerk van de Zweedse dichter Lars Lundkvist, Sprong naar de zon (1990). Daarnaast was Lydia Dalmijn jarenlang werkzaam als lerares yoga, onder meer op de opleiding van Rama Polderman.
