'Ik moet eerlijk zijn! Ik zou niet eens anders kunnen,' schrijft Italo Svevo, in een brief uit 1896 aan zijn verloofde Livia. Die zucht naar eerlijkheid, niets verbloemend, alles analyresend, loopt als een leidraad door zijn leven en dagboeken, waaruit in deze bundel een ruime keuze wordt gepubliceerd te zamen met enkele autobiografische essays. Svevo, pseudoniem van Ettore Schmitz, werd in 1861 geboren in Triëst en strief in 1928 aan de gevolgen van een auto-ongeluk. Pas kort daarvoor was zijn carrière als schrijver daadwerkelijk begonnen: zijn romans, waarvan Bekentenissen van Zeno de bekendste is, hadden eindelijk de erkenning gekregen waar Svevo zo lang op gewacht had. Hoe blij hij is met zijn late succes blijkt uit de brieven die hij aan andere literatoren als James Joyce en Eugenio Montale schrijft. Een kind van vierenzestig, noemt hij zichzelf, dat gevaar loopt door het succes bedorven te worden. De brieven van vóór Svevo's 'doorbraak' zijn vrijwel alle gericht aan zijn
