Winnaar Whitbread Prize 1993 en de Prix Fémina étranger 1994De jonge Joan is een uitermate begaafde danseres en de balletlessen zijn voor haar een manier om aan de spanningen tussen haar ouders te ontsnappen. Op haar twintigste is ze op haar top en danst ze bij het New York City Ballet van George Balanchine. De routine en rituelen van het ballet geven haar zekerheid. Maar in de voortdurende strijd met haar mooie, intelligente moeder verliest ze haar zwaarbevochten zelfvertrouwen. Joan Brady schrijft open en eerlijk over haar jeugd en de emotionele en fysieke intensiteit van het dansersleven. De balletwereld is een metafoor voor het leven. '...een aangrijpend en schokkend verhaal dat buitengewoon bekwaam wordt verteld (...) een allegorie van de Amerikaanse samenleving en een commentaar op het begrip vrijheid in algemene zin...'
