Louis Th. Lehmann (19 aug. 1920 - 23 dec. 2012) heeft in zijn lange leven veel stromingen in de kunsten meegemaakt. Met het surrealisme voelde hij zich het meest verwant, al zei hij altijd dat in de literatuur geen surrealisme mogelijk was. De Volkskrant schrijft op 27 december 2012 naar aanleiding van zijn overlijden: "Groots is Lehmanns oeuvre. Meer dan duizend overwegend vrolijk stemmende pagina´s telt zijn oeuvre: uiterst leesbare en verkwikkende poëzie waarin een koe een 'zelfverplaatsend openluchtmeubel' is en een kerk 'draaiorgelbyzantijns'. En alleen al vanwege de plagerig-gelaten slotregels van een prachtig gedicht over kinderangst die een hele voorbije wereld oproepen, verdient hij nog lang gelezen te blijven." Maar ook het proza verdient dit. In dit boekje, vol met absurdistische verhalen en korte prozastukken die uit alle perioden van zijn leven stammen, maar ook met vroege tekeningen, wordt zijn surrealistische belangstelling op de kaart gezet. Het is
