In elke tijd en overal zijn ze er: randfiguren en buitenstaanders. Mensen die aan of over de rand van de samenleving verkeren. Mensen die min of meer buiten de gemeenschap staan. Soms door eigen toedoen, vaker omdat hun lichaam, denken, kleur, afkomst, keuzen of hun manier van leven niet stroken met het geheel. Zij tellen niet mee, horen er niet bij, worden niet gezien, zijn niet de moeite waard. Althans, dat zegt de status quo. Tegelijkertijd - en dat is het merkwaardige - spreken die randfiguren tot de verbeelding.
