Er zijn maar weinig schrijvers die zo veel hebben gezien van de grote tragedies van de twintigste eeuw als Vasili Grossman. Met een indrukwekkende helderheid schreef en publiceerde hij over de Holocaust en de slag om Stalingrad. Reis door Armenië, dat hij schreef met een opmerkelijk warmte, humor en spontaniteit, is verreweg zijn persoonlijkste en intiemste boek. Een aantal maanden na de ‘arrestatie’ van zijn meesterwerk Leven en lot door de Sovjetregering nam Grossman de redactie op zich van een dikke Armeense roman. Hij was blij dat hij een excuus had om twee maanden door Armenië te reizen, en noteerde zijn indrukken van het land: het rotsachtige berglandschap, de oude kerken, de inwoners en hun gewoonten. Reis door Armenië staat vol levendige observaties van een buitenstaander, maar bevat ook Grossmans gedachten over zijn plaats als schrijver in Rusland, over menselijke waardigheid en over zijn eigen sterfelijkheid.
