NEDERLANDSE KLASSIEKENAan het begin van de Nederlandse letterkunde staat het verhaal van een boekverbranding. Een Ierse abt, genaamd Brandaan, kreeg op een dag een boek in handen waarin allerlei merkwaardige natuurverschijnselen werden beschreven, zowel op de aarde als erboven en eronder. Wat hij las kwam hem zo ongeloofwaardig voor, dat hij het boek verontwaardigd in het vuur wierp. Daarop gelastte een engel hem een schip te bouwen en zich met tachtig monniken in te schepen voor een reis die negen jaar zou duren. Onderweg krijgt hij te maken met vele vreemde zaken: zeemonsters, een vis die een woud op zijn rug draagt, een wereld op de zeebodem. Hij bezoekt paradijselijke en helse oorden. Hij spreekt met kluizenaars, met duivels, en met de Walseranden, gedrochtelijke wezens van verheven afkomst. Van zijn ongeloof genezen keert Brandaan naar zijn klooster terug. Het boek waarin hij zijn ervaringen heeft opgetekend, bewaart de herinnering aan zijn reis. Het verhaal van Brandaans
