De tijd was voortgeschreden. Het waren de kunstenaars die Aubel als eerste hadden ontdekt. Daarna kwamen de toeristen en daarna de ondernemers die een restaurant of dito iets wilden openen. Aubel was meer en meer van Nederlandst. De druk vanuit het noorden was groot. Het hele proces ging echter sluipenderwijs. Werd op de Hubertusmarkt alleen nog maar Waals gepraat, nu was dat Nederlands. Het was een verandering die optrad in minder dan één generatie. Toch behoorde Aubel in het verleden altijd nog tot de platdietse streek, waarmee het Limburgse karakter van de streek bevestigd werd. Nadat de eerste Hollanders waren gearriveerd kwamen schoorvoetend de Limburgers een tweede huis zoeken. Ze vonden wat ze zochten een rustige constante omgeving zonder veel lawaai en met veel groen om zich heen. Was Aubel eerder de uithoek van België, nu stond het in de belangstelling van elke Limburger. Als laatste arriveerden de omhooggevallen Maastrichtenaren die de duurdere huizen inpikten. Aubel was
